Als het achterland roept...

We zijn nog geen twee jaar actief. We hebben hard gewerkt aan een concept dat de veelzijdigheid van conventionele kampeeroplossingen overtreft, het comfort van het leven in de natuur vergroot en het in productie neemt en aan genoeg mensen laat zien, zodat we een nieuwe fulltime business kunnen runnen!

Een echte leerschool voor twee mannen die tot 3 jaar geleden nog nooit een naaimachine hadden aangeraakt.

Vorige week belde Back Country. Voor degenen die Back Country niet kennen: ze zijn een autoriteit in de wereld van outdoorkleding en -uitrusting. Vanuit Salt Lake City, Utah, heeft Back Country zich de afgelopen 20 jaar ontwikkeld tot een van de populairste retailers in de VS. "We hebben Tentsile net op onze sociale media geplaatst en de reacties waren erg enthousiast", zeiden ze. "We moeten je zo snel mogelijk hierheen halen, zodat je op gesprek kunt komen en onze medewerkers een demonstratie kunt geven. Kun je morgen weg?" Gelukkig heb ik een heel begripvolle vrouw.

De volgende dag stapte ik in het vliegtuig naar JfK, waar ik volgens mijn reisschema tussen 1 en 5 uur 's ochtends moest zijn. Het was nauwelijks de moeite waard om de luchthaven te verlaten en naar mijn hotelkamer te gaan, maar ik was blij dat ik na de 7 uur durende vlucht even kon baden, want ik had geen idee waar ik aan begon.

Ik werd opgehaald van het vliegveld na een tweede vlucht die me om 10.00 uur in Salt Lake City bracht. Gelukkig kreeg ik een enorme Amerikaanse cheeseburger als ontbijt, geserveerd door een restaurant dat "5 guys" heette. Terwijl ik me volpropte op de achterbank, werd ik de bergen in gereden en voordat ik het vet van mijn kin kon vegen, werd ik voorgesteld aan het hele contentmanagementteam van Back Country. Regisseurs, cameramensen, schrijvers, testers, alles erop en eraan.

Mijn eerste taak was om het team te laten zien hoe ze een Stingray moesten opzetten. Met mijn hoofd en volle maag in mijn sissende staat haastte ik me en deed ik het meteen fout (ik wilde ze laten zien dat ik het in minder dan 5 minuten kon, maar ik had er beter de tijd voor kunnen nemen – zelfs onder druk). Ik werd geïnterviewd terwijl ik in de deuropening van de Stingray zat, met geleende laarzen. Daarna wilde het Back Country-team kijken of ze de nabijgelegen beek konden gebruiken door er een tent over te zetten!

We sprongen allemaal rond in de Connect die we boven de beek hadden opgezet en zetten daarna de Vista op, zodat iedereen de kans kreeg om al onze drie tentmodellen te leren kennen. We namen de tijd om een ​​paar korte 'How To'-filmpjes en wat 'Toptips' te maken voordat de zon onderging en we moesten inpakken voordat de avondtemperatuur kelderde. Op dat moment voelde ik de gevolgen van de 18 uur durende reis en de volle 12 uur durende filmdag. Ik zou binnen een paar uur (na een heerlijk diner) weer in het vliegtuig zitten en mijn wervelwindreis naar de VS afronden.

Dit is precies wat je doet als je de opdracht krijgt om Back Country te vertellen over je startende bedrijf en het assortiment van te gekke boomtenten.