In lijn met onze bedrijfsfilosofie publiceren we maandelijks een blog gewijd aan grote problemen die bossen, bomen, dieren in het wild en mensen aangaan. We behandelen alles, van de grote problemen van ontbossing in Indonesië tot minder bekende initiatieven voor het planten van bomen in kleine uithoeken van Groot-Brittannië, en brengen u verhalen van de mensen die deze wereldwijd belangrijke problemen bestrijden.

Voor het eerste artikel in deze serie richten we ons op ontbossing op Sumatra, waar tussen 1990 en 2010 7,5 miljoen hectare bos verloren ging en waar enkele van 's werelds meest iconische soorten zich vastklampen aan wat er nog over is van hun leefgebied. Lees verder om te ontdekken wie erdoor getroffen worden, waarom het gebeurt en wat er gedaan wordt om te helpen.

Waarom verdwijnen de bossen op Sumatra?

Het kappen van bossen voor oliepalmplantages en de pulp- en papierindustrie betekent dat oerbos wordt vervangen door monoculturen of volledig wordt vernietigd. Hoewel oliepalmplantages op het eerste gezicht veel op bossen lijken, zijn het in werkelijkheid griezelig stille, levenloze plekken – geen planten groeien onder de bomen en geen vogels of primaten bewegen zich door het bladerdak. Wereldwijd worden oliepalmplantages snel en continu aangelegd met een totale ontbossing van 300 voetbalvelden per uur, wat de wereldwijde vraag naar goedkope olie voor voedsel, cosmetica en huishoudelijke artikelen voedt. Veel ontbossing vindt illegaal plaats, of door gebruik te maken van mazen in de wet om te voorkomen dat milieuschade al te gemakkelijk wordt ontdekt.

Op wie heeft dit betrekking?

Het bekendste slachtoffer van ontbossing op Sumatra is waarschijnlijk de Sumatraanse orang-oetan, die door de IUCN als ernstig bedreigd is geclassificeerd. Het krimpende leefgebied wordt gedeeld door neushoorns, tijgers en olifanten – allemaal ook bedreigd of ernstig bedreigd – en een veelvoud aan andere soorten planten, reptielen, vogels, ongewervelden en zoogdieren die bos nodig hebben om te overleven. Deze soorten gaan sterk achteruit wanneer rijke, diverse bossen worden vernietigd. Dieren die grote afstanden kunnen afleggen, komen in conflict met mensen wanneer ze naar landbouwgrond verhuizen of afhankelijk worden van gewassen of vee om zich te voeden. Andere soorten verbranden wanneer vuur wordt gebruikt om bos te kappen, of houden zich in kleine populaties vast in de overgebleven stukken bos. Naarmate belangrijke voortplantingsdieren sterven of geïsoleerd raken van hun soortgenoten, verloopt het herstel van de populatie steeds trager en worden soorten steeds meer geconfronteerd met een overlevingsstrijd.

Maar het zijn niet alleen de wilde dieren die lijden. Mensen worden ook zwaar getroffen door de beperkte toegang tot schoon water, de schaarste aan basisvoedsel zoals rijst, en de economische problemen die worden veroorzaakt door de omzetting van land in monoculturen waar niets anders kan groeien. Ook mensenrechtenschendingen komen veelvuldig voor in en rond veel oliepalmplantages, inclusief de ontdekking van kinderarbeid in sommige gebieden.

Wat wordt er gedaan?

NGO's zoals het Orangutan Information Centre , de Sumatran Orangutan Society , het Sumatran Orangutan Conservation Program en 21st Century Tiger werken onvermoeibaar aan een veiligere toekomst voor bossen, mensen en wilde dieren op Sumatra. Met projecten variërend van herbebossing en de redding van orang-oetans tot bosbouw in de gemeenschap en lokale natuurbeschermingsinitiatieven, doen deze kleine groepen toegewijde mensen er alles aan om te helpen in wat vaak hopeloze situaties lijken. Ze maken echter wel degelijk een verschil en worden wereldwijd gesteund door lobbyisten, vrijwilligers, fondsenwervers en mensen die met hun geld stemmen en producten vermijden die afkomstig zijn uit een conflictgebied.

Wat kunnen wij doen?

  • Koop zorgvuldig. Zoals hierboven vermeld, kunnen onze keuzes als consument een zeer krachtig instrument zijn. Veel experts raden een volledige boycot van palmolie af , omdat de aanwezigheid ervan in producten betekent dat het niet zal verdwijnen. Er zal altijd vraag zijn naar plantaardige olie voor gebruik in alledaagse producten, en de teelt ervan, of het nu palmolie is of iets anders, zal nog steeds veel land in beslag nemen. Het beste wat we kunnen doen, is zoeken naar het CSPO-certificaat op de producten die we kopen en contact opnemen met bedrijven die producten maken waar we dol op zijn – maar die geen duurzaam geproduceerde palmolie gebruiken – om hen te vragen waarom ze hun aanpak niet veranderen. Als hun verkoop in gevaar is en genoeg mensen hen dat vertellen, zullen ze actie ondernemen. We kunnen ook houtproducten (van stoelen en tafels tot het papier in uw printer) die ontbossing veroorzaken, vermijden door te zoeken naar het FSC-logo op alledaagse producten die we kopen, zoals toiletpapier, keukenpapier en meubels.
  • Steun de organisaties die op Sumatra actief zijn. Plant een boom via de Sumatran Orangutan Society of zamel geld in namens hen. Het Orangutan Information Centre en het Sumatran Orangutan Conservation Program gebruiken donaties om jonge en volwassen orang-oetans die gestrand zijn op palmolieplantages te redden en weer in het wild uit te zetten. Wildcats Conservation Alliance organiseert spannende evenementen om hun supporters te laten avonturieren en tegelijkertijd geld in te zamelen voor hun werk. We kunnen ook helpen door deze organisaties op sociale media te volgen en je berichten met vrienden te delen. Kennis is macht, en we kunnen een groot verschil maken door te helpen het bewustzijn te vergroten.
  • Blijf op de hoogte. Houd het nieuws en de sociale media over de situatie op Sumatra in de gaten. Misschien is er een nieuwe petitie gestart, of een crowdfundingactie voor een essentieel apparaat dat gewoon niet kan wachten. Misschien ontdekt u dat een product waar u dol op bent, wordt onderzocht vanwege slechte milieupraktijken, of dat een ander product nu helemaal veilig is na een aanpassing. Er is veel informatie beschikbaar, en uw steentje bijdragen maakt meer verschil dan u denkt.

Ontbossing op Sumatra is een probleem waar we allemaal invloed op hebben, of we dat nu willen of niet. Het is ook een probleem dat gevolgen heeft voor de wereldwijde voedselproductie, waterzekerheid en milieustabiliteit; niet iets dat zomaar te ver weg gebeurt om je zorgen over te maken. Laat je niet afschrikken door de omvang van het probleem. We kunnen allemaal iets kleins doen, en als we het samen doen, zal het uiteindelijk veel opleveren.

Voor meer milieuverhalen, volg onze #EchoChamberDisruption blogreeks. Samen kunnen we de wereld veranderen.

Alex Shirley-Smith